طراحی دفترکار حیاط معمار-حیات معمار : با توجه به رشد بی رویه ساخت و ساز و از بین رفتن باغ ها و حیاط ها،طراحان این پروژه باززنده سازی حیاط به صورت یکپارچه در این واحد را به عنوان ایده اصلی طراحی قرار دادند! تا علاوه بر نگاه انتقادی به وضیعت ساخت و ساز با لحاظ کردن یک امر نو در فرایند طراحی داخلی در به وجود آوردن یک تجربه فضایی متفاوت قدم بردارند. به ویژه اینکه ساختمان پروژه با سطح اشغال صد در صد و بدون حیاط ساخته شده است.
گالری تصاویر پروژه حیاط معمار-حیات معمار
اطلاعات پروژه Architect’s court- Architect’s life
حیاط معمار- حیات معمار
آدرس: تهران، بلوار اندرزگو، خیابان سلیمی جنوبی، خیابان نعمتی، بن بست یاسمن
دفتر معماری: حامد آرت
معمار: سید حامد حسینی
طراحی: سید حامد حسینی، سید عماد میرعمادی، شادی شادمان روز
مساحت : ۷۰ مترمربع
مساحت زیربنا: ۶۰ مترمربع
سال : ۱۳۹۶
سازه: اشکان فیضی راد
تاسیسات الکتریکی: سید حسن حسینی
تاسیسات مکانیکی: امیر مشایخی
اجرا: سید حامد حسینی
طراح سه بعدی: شادی شادمان روز
عکاس: محمد حسن اتفاق
توضیحات بیشتر طراحی دفترکار حیاط معمار-حیات معمار
در این پروژه، محدودیت های موجود، زمینه ای برای شکل گیری برخی قابلیت ها گردید. قرار گیری این واحد در ترازی پایین تر از معبر، کمبود نور را به همراه داشت. به همین دلیل با ایجاد اسکایلایت در جبهه غربی ملک، ورود نور طبیعی روز به داخل پروژه را امکان پذیر نمودیم. تغییر کاربری مسکونی به آتلیه معماری، نیازهای فضایی متفاوتی را منجر می شد که مستلزم تغییر کلی در پلان بود.
تعدد عملکرد در فضایی با مساحت ۶۰ مترمربع منجر به خلق سطوح عملکردی بسیار خرد و کوچک می گردید لذا می بایست با وجود جداسازی عملکردها، فضاها خرد نمی شدند به همین دلیل تخریب کامل دیوارهای وضع موجود و ایده ی استفاده از شیشه به عنوان جدا کننده اصلی فضاها شکل گرفت تا علیرغم تفکیک مناسب و ایده آل، از نظر بصری مانعی ایجاد نشده و فضاها در عین یکپارچگی از هم جدا شوند. حفظ سادگی با استفاده از رنگهای خنثی و مبلمان ملحق شده از فرم، از دیگر مواردی است که در جهت همگن ساختن پروژه تاثیر به سزایی داشته است و بهره گیری از امتداد المان های کف به عنوان مبلمان حس یکپارچگی مناسبی در فضا ایجاد نموده است.
وضعیت بنا قبل از بازسازی و محدوده مداخلات
محل پروژه پیش از بازسازی یک واحد مسکونی کوچک و حدود بیست ساله بود که به دلیل قرارگیری در سطح زیر همکف و نیز به علت بالا بودن سطح آب منطقه قیطریه، فضایی نم دار و تا حدی بد بو داشت. این بنا در دسته ی ساختمان های فاقد کیفیت دهه ی هفتاد شمسی و فاقد هرگونه ارزش معماری و هنری بود و لذا نیازی به حفظ هیچ بخشی از آن وجود نداشت.
تغییر کاربری واحد، نیازمند تخریب کامل دیوارها و تغییر کلی پلان بود. تاسیسات مکانیکی و الکتریکی پوسیده از رطوبت به طور کامل برچیده شد. کف ها و دیوارها به منظور کنترل رطوبت موجود و نیز به جهت نیازهای جدید پروژه (فضای سبز ایجاد شده) به شکل کامل و اصولی زهکشی و عایق بندی شدند. سیستم سرمایش قبلی آن کولر آبی بود که با وجود رطوبت محل، بسیار نامناسب بوده و اسپیلت جایگزین آن گردید.