رنزو پیانو یکی از معماران مطرح معاصر ایتالیایی است که به واسطه خلق آثار شاخص بسیاری در اقصی نقاط دنیا، دارای شهرتی جهانی است.رنزو پیانو در شامگاه ۱۴ سپتامبر سال ۱۹۳۷ میلادی در شهر جنوا ایتالیا چشم به جهان گشود.
پیانو با اخذ پذیرش در دانشگاه پلی تکنیک میلان، به تحصیل در رشته معماری این دانشگاه مطرح اروپایی پرداخت و پس از فارغ‌التحصیلی، به طراحی سازههای کوچک و خوابگاه در دفتر معمار برجسته ایتالیایی، جوزپه جیریبینی، مبادرت ورزید.
سبک رنزو پیانو
رنزو پیانو یکی از معماران برجسته مدرنیستی که می‌توان وی را ادامه دهنده راه بزرگانی همچون لویی کان دانست. با این حال امروزه، رنزو پاینو را بیشتر به سبب خلق آثار برجسته‌ای به سبک هایتک می‌شناسند. وی که نخستین بار معماری هایتک را در طراحی ساختمان مرکزی کمپانی B&B ایتالیا به کار گرفت، به واسطه مرکز فرهنگی ژرژ پمپیدو به شهرتی جهانی دست یافت. با این حال رنزو پیانو همچنان در طراحی‌های خود، با به کارگیری آخرین دستاوردهای حوزه تکنولوژی به منظور مدرنیزاسیون و کمک به کاهش مصرف انرژی‌های تجدیدناپذیر، به خلق آثاری ارزشمند در گوشه و کناره جهان می‌پردازد.
زندگی حرفه‌ای رنزو پیانو
رنزو پیانو طی سال‌های ۱۹۶۵ و ۱۹۶۸ میلادی به تحصیل در دانشگاه پلی تکنیک میلان مشغول بود و در همین حین نیز به تقویت مهارت‌های خود از طریق مشارکت با معماران بین‌المللی برجسته‌ای همچون لویی کان در فیلادلفیا و زیگموند استانیسلو در لندن می‌پرداخت. با این حال نخستین فعالیت مستقل وی، طراحی ساختمان کارخانه IPE، با استفاده از سقفی از جنس فولاد و پلی‌استر تقویت شده، در شهر زادگاه خود، جنوا، در سال ۱۹۶۸ میلادی به شمار می‌رود.
رنزو پیانو نخستین پروژه بین‌المللی خود را با طراحی پاویون کشور ایتالیا در اکسپو ۷۰ اوزاکا در ژاپن برعهده گرفت و آن را با همکاری برادر بزرگتر خود ارمانو و با الهام‌گیری از سبک کار خانوادگی خود به پایان رساند.
رنزو پیانو جوان به پشتوانه شهرتی که به واسطه طراحی پاویون ایتالیا در اکسپو اوزاکا کسب کرده بود، به تاسیس دفتری با همکاری معمار جوان بریتانیایی، ریچارد راجرز، در سال ۱۹۷۱ میلادی روی آورد و همکاری خود را تا سال ۱۹۷۷ میلادی ادامه داد. نخستین پروژه این دو معمار تازه به دوران رسیده، ساختمان مرکزی کمپانی B&B ایتالیا بود که با استفاده از ستون‌هایی باربری در نمای بیرونی آن به منظور ایجاد فضایی باز در داخل ساختمان انجام شد و توانست در عین جلب نظر مثبت بسیاری از منتقدان، هیئت امنا این شرکت را نیز برای سپردن طراحی مرکز فرهنگی ژرژ پمپیدو به رنزو پیانو و ریچارد راجرز قانع کند.
آثار رنزو پیانو
- مرکز پمپیدو در پاریس
- آسمانخراش شارد لندن
- فرودگاه جهانی کانسای در اوزاکا
- ساختمان آکادمی علوم ایالت سانفرانسیکو آمریکا
- ورزشگاه سن نیکولا شهر باری در ایتالیا
- موزه هنر مدرن Astrup Fearnley
- پاویلیون مسافرتی IMB
- موزه منیل در هوستون، ایالات متحده آمریکا
- طراحی مجموعه فرهنگی در یونان
- مرکز فرهنگی ژان ماری تجیبائو در ، کالدونیا
- مجتمع ورزشی اوانا
- پوتسدامر پلاتز برلین | آلمان (Potsdamer Platz | Germany)
- بندر جنوا و کارخانه لینگوتو در تورین، ایتالیا
- مجموعه برج های سیدنی استرالیا
- مرکز طراحی مرسدس بنز در اشتوتگارت
- طرح بازسازی پوتسدامر پلاتز در برلین
برخی از افتخارات رنزو پیانو
- عضویت افتخاری جامعه معماران آمریکا، آمریکا، 1981
- مدال طلا از انستیتو سلطنتی معماران بریتانیا، انگلستان، 1989
- جایزه Cavaliere di Gran Croce از هیئت دولت ایتالیا، رم، ایتالیا، 1989
- جایزه کیوتو، ایناموری فوندیشن، کیوتو، ژاپن، 1990
- عضویت افتخاری دانشکده هنر و تحقیقات آمریکا، آمریکا، 1994
- از طرف یونسکو به عنوان سفیر معماری حسن نیت معرفی شد ، 1994
- جایزه میکل آنژ از رم، ایتالیا، 1994
- جایزه اریز موز ، آمستردام، هلند، 1995
- معمار دانشکده ملی سن لوکا، رم، ایتالیا، 1999
- جایزه معماری پریتزکر، کاخ سفید، واشینگتن، آمریکا، 1998
- مدیر کل مرکز ملی de la Légion d’Honneur، فرانسه، 2000
- سلطان معماری، ونیز، ایتالیا، 2000
- جایزه لئوناردو، رم، ایتالیا، 2000
- جایزه وکسنر، مرکز هنر وکسنر، کلومباس، اوهایو، آمریکا، 2001
تحلیل برخی از آثار رنزو پیانو
مرکز فرهنگی ژرژ پمپیدو پاریس (Centre Pompidou)
مرکز فرهنگی ژورژ پمپیدو در پاریس که به عنوان برجسته‌ترین اثر رنزو پیانو شناخته می‌شود، در سال 1971 میلادی توسط رنزو پیانو و ریچارد راجرز طراحی گردید. سایتی که برای طراحی مرکز پمپیدو انتخاب شده بورگ بود که یکی از ناامن‌ترین محله‌های پاریس به شمار می‌رفت اما با ساختن این مرکز کمک شایانی به امنیت و آرامش ساکنین محله کرد.
مرکز فرهنگی ژرژ پمپیدو پاریس، پس از بهره‌برداری در سال ۱۹۷۷ میلادی، از سوی مجله نیویورک تایم، صورت وارونه معماری لقب گرفت؛ چراکه در طراحی این بنا، تمامی تاسیسات ساختمان و فریم سازه آن به نمای بیرونی مرکز فرهنگی ژرژ پمپیدو منتقل شده بودند و با رنگ‌هایی شاد و مهیج خودنمایی می‌کردند.
آسمان خراش شارد لندن
برجی هرمی شکل در لندن است که ۹۵ طبقه داردو با ۳۱۰ متر ارتفاع، بلندترین برج اتحادیه اروپا و چهل و ششمین ساختمان بلند دنیا است.
این آسما خراش شامل:
- طبقه اداری
- یک رصد خانهء 360 درجه ای یا به قولی بام لندن که یک نمای 360 درجه از لندن به شما ارائه میکند.
- یک هتل بسیار بسیار مجلل با تمام امکانات از جمله استخر,سالن ورزشی و…
- طبقات 31-32 و 33 میزبان سه رستوران به نام های Hutong ,Oblixو Aqua.
فرودگاه جهانی کانسای در اوزاکا (Kansai International Airport)
فرودگاه کانسای در سال 1994 به منظور کاهش ترافیک فرودگاه شهر اوزاکا افتتاح شد.این فرودگاه مدرن بر روی جزیره ای مصنوعی در خلیج ازاکای ژاپن و در فاصله ی ۳۸ کیلومتری جنوب غربی از فرودگاه ازاکا قرار گرفته است.کارشناسان تخمین زده اند که این جزیره مصنوعی هر 50 سال ، 11 متر نشست کند .در زیر این جزیره مصنوعی 900 ستون هوشمند کار شده است که نشست بنا را کنترل میکند.
ساختمان آکادمی علوم ایالت سانفرانسیکو آمریکا
فرهنگستان علوم کالیفرنیا از بزرگترین موزه‌های تاریخ طبیعی جهان است. فرهنگستان کارش را از سال ۱۸۵۳ آغاز کرد که هم یک موزهٔ تاریخ طبیعی است، هم یک رصدخانه، و هم محل نگهداری بیش از ۲۰ میلیون تحقیق که از دانشمندان سراسر دنیا جمع‌آوری شده‌است.در سال ۲۰۰۸ ساختمان ۱۲۲هزار متر مربعی فرهنگستان با طراحی رنزو پیانوکاملاً بازسازی شد.
کانسپت این بنا، همانطور که رنزو پیانو، طراح این بنا، به آن اشاره می کند، مانند برداشته شدن تکه ای از زمین و ساختن بنا در زیر این تکه است، به طوری که کمترین ناهماهنگی و بی احترامی به طبیعت اطراف را داشته باشد. از این رو رنزو طرح خود را چنین توصیف می کند: “ما برای آکادمی کالیفرنیا، محلی ساخته ایم که هم از نظر بصری و هم از نظر عملکرد، جزئی از محیط اطرافش باشد، مثل اینکه تکه ای از زمین را برداشته باشید و زیرش یک ساختمان ساخته باشید.”
ورزشگاه سن نیکولا شهر باری ایتالیا
ورزشگاهی چندمنظوره در شهر باری در کشور ایتالیا است که توسط رنزو پیانو معمار برجسته ایتالیایی طراحی شد.خصوصیت بارز این ورزشگاه در تامین امنیت جایگاه تماشاگران به واسطه به کار گیری 26 گلبرگ که بعنوان سقف سازه ای این ورزشگاه می باشد و خصوصیت دوم بکار گیری 310 قطعه بتون پیش ساخته.
معمار پروژه بر این تلاش بود که سطح بالایی این استادیوم همانند یک سفینه فضایی از زمین بلند شده باشد.
این ایده با ایجاد یک تپه با شیب بسیار کم در اطراف ورزشگاه به منظور پوشش کامل قسمت های پایینی ورزشگاه از دید بیرون ایجاد شد و بخش هایی مانند بخش اداری در این قسمت در نظر گرفته شدند.
موزه هنر مدرن Astrup Fearnley
موزه Fearnley Astrup هنر مدرن یک موزه و گالری غیر دولتی در شهر اسلو در نروژ است. این موزه در سال 1993 تاسیس شد و به روی عموم مردم گشوده شد.این موزه دارای فضای جدایی برای نمایشگاههای موقتی خود و دارای فضاهای اداری و فضاهایی مخصوص نگهداری مجموعه های خصوصی است. در این موزه سه ساختمان با دیوارهای چوبی وجود دارد که هر سه ی آنها بر زیر سقفی شیشه ای قرار گرفته اند.
ورودی اصلی با در های فولادی بزرگ مشخص شده اند . زمانی که درهای باز هستند، می توان از فاصله بسیار دور قسمتی از درون موزه را مشاهده کرد.فضاهای نمایشگاه یک فضای دو طبقه می باشد. ارتفاع این گالری از ۳،۵ تا ۱۰،۵ متر متفاوت است. در طراحی فضاهای گالری ، تاکید بر ایجاد توازن و زیبایی در رابطه با آثار هنری شده است .
موزه منیل در هوستون، ایالات متحده آمریکا
رنزو پیانو در سال ۱۹۷۷ میلادی به شراکت خود با ریچارد راجرز خاتمه داد و به همکاری با دستیار خود در طراحی مرکز فرهنگی ژرژ پمپیدو، پیتر رایس، پرداخت. آنها به دنبال تاسیس دفتر مشترک خود در شهر جنوا ایتالیا، کار بر روی طرح نوسازی بندر قدیمی اوترانتو و تبدیل آن به مرکزی تجاری و توریستی را به عنوان نخستین پروژه مشترک خود آغاز کردند. نخستین گام در این راه، باز طراحی موزه منیل بود که به کلکسیونر ثروتمند فرانسوی-امریکایی، دومینیک دو منیل تعلق داشت و نورگیری حداکثری فضاهای داخلی آن به عنوان الویت اصلی تعیین شده بود.
هیچگونه اثری از نوآوری‌های تکنولوژیکی مرسوم معماری هایتک در نمای خارجی موزه منیل به چشم نمی‌خورد و تنها مجموعه‌ای از ایرکاندیشنرها (هواسازها)، صفحات و پنل‌های متحرک بالای پنجره‌ها، به منظور تلطیف هوای گرم ایالت تگزاس، به بیرون ساختمان موزه منیل انتقال یافته بودند.
مرکز فرهنگی ژان ماری تجیبائو در کالدونیا
یکی از شگفت انگیزترین آثار رنزو پیانو مرکز فرهنگی ژان ماری تجیبائو، در شهر نومئا جزیره کالدونیا است. در این طراحی نمایش فرهنگ مردم این منطقه به عنوان هدف اصلی قرار داده شد. در ساخت این مجموعه از انواع متریال‌های سنتی و مدرن همچون چوب‌های محلی، آلومینیوم و شیشه استفاده گردیده است.
رنزو پیانو در طراحی مرکز فرهنگی ژان ماری تجیبائو، از چوب‌های قوس‌داری به طول ۹ الی ۲۸ متر در راستای محافظت از سازههای نمایشگاهی و سه بخش مختلف آن یعنی سالن خوشامدگویی و فضای نمایشگاهی، سالن اجتماعات و مرکز رسانه‌ای و بخش‌های خدماتی استفاده کرده است. با این حال پاویون‌های قوس‌دار که توسط معماران محلی به رنزو پیانو پیشنهاد شده بودند، به افزایش پایداری در برابر شرایط اقلیمی این جزیره، به لایه چوبی مضاعفی مجهز شده‌اند.
طراحی مجموعه فرهنگی در یونان
طرح بازسازی پوتسدامر پلاتز در برلین
