خانه ی مربع – Square House طراحی يک خانه ۳ واحدی در شهر اصفهان، خیابان هزار جریب می باشد. قرار گیری سایت طراحی در محدوده خیابان هزار جریب و سایت تاریخی باغ هزار جریب که با الگوی طراحی و نظم شبکه ای طراحی شده بود به عنوان بخشی از ساختار تاریخی اصفهان، ایده ی اصلی طراحی را شکل داد. الگوی طراحی شبکه ای که با نظم شاخص و الفبایی مشخص به تکثیر و تولید مکان ها می پردازد و این نظم در از جز تاکل تکرار می شود و انسجام، پیوستگی و وحدت کلی را در شهر و ساختار تاریخی بوجود می آورد. در حقیقت برای پرداختن به معماری در یک شهر باید فرهنگ، تاریخ و شرایط اجتماعی آن را شناخت که این ابعاد شاکله ی و چارچوب اصلی ایده طراحی بنا را ایجاد می نماید و باعث می شود طرح با زمینه ی خود ادغام گردد و پیوستگی، تداوم، توالی و تسلسل فضایی را در بافت شهری بوجود می آورد تا طراحی جدید، ضرباهنگ و ریتم و الگوی غالب را در شهر ادامه دهد.
نام پروژه : خانه مربع
آدرس: اصفهان، خیابان هزار جریب، کوی امام جعفر صادق، کوچه ۷
معمار: آمنه بختیار
سال: ۱۳۹۶
مساحت زمین: ۲۵۰ مترمربع
مساحت ساخته شده: ۷۰۰ مترمربع
نوع: مسكوني
سازه: احمد بختیار
مدیر اجرایی: احمد بختیار
گرافيك: آمنه بختیار
مصالح: آجر، چوب، شیشه
عکاس: فرشید نصرآبادی
کارفرما: حسنعلی نصرآبادی
شهر: اصفهان
کشور: ایران
اینستاگرام رسانه ی واقعیت در معماری
در طراحی حجم اصلی اين پروژه هر مکعب یک واحد مسکونی می باشد و هندسه بنا با استفاده از نظم هندسی ساختار تاریخی اصفهان بر اساس مدول مربع طراحی شده است. فضا از واحدهای گوناگونی به وجود آمده که به مدول پایه و هندسه مربع قابل تفکیک است و این مدول با ترکیب، تجمیع و تغییر مقیاس فضاهای متنوعی را به وجود می آورد.که با تناسبات مشخص در فضا تکثیر شده اند. زیرا که در فلسفه طراحی ایرانی مربع گونه ای کامل، متعادل و هندسی ماندگار است و در ذاتش قابليت ان را دارد كه بارها و بارها با چیدمانی دیگر بازتولید شود بنابراین سعی شد تا از الگو های ثابت، نظام هندسی، تناسبات ساختار تاریخی و اصول طراحی این ساختار از جز تا کل بهره گرفت و تنها با استفاده از تغییر مقیاس، جلوآمدگی، کم کردن از حجم و سایه روشن ها با کمترین میزان ساختار شکنی و ناهماهنگی به تنوع در طرح برسیم. این وحدت با استفاده از ۳ اصل معماری ایرانی هندسه، وزن و روشنایی می باشد. بنابراین قاعده مندی ثابت و همسانی فرم ها از جز تاکل که نشان از یکسانی و تکرار نیست و حامل وحدتی پویا و بی نهایت است.
در انتخاب مصالح نیز بر اساس ضوابط شهری و شرایط اقلیمی آجر برای احجام اصلی انتخاب شد که بر حسب ابعاد و استاندارد به افزایش نظم و انتظام کار نیز کمک می نماید و برای پوشش قسمت های خالی بین احجام و اتصال آنها از مشبک های چوبی استفاده شد تا با استفاده از الگوی سنتی گره چینی و هندسه مشبک به کاهش نور مستقیم آفتاب کمک نماید. همچنین ایجاد محرمیت بنماید و هندسه ی مربعی و نظام شبکه ای را نیز تکرار کند. زیرا که ایجاز در تزیینات نیز از اصول اصلی معماری ایرانی است. این شبکه چوبی که در دو جهت عمودی و افقی در یکدیگر چفت می شوند با چیدمان منظم پیوستگی بین احجام را تشدید مینماید و با بازی هندسی نور و سایه بر روی سطوح داخلی جلوه ای بهتر به بنا می بخشد . این تار و پود درهم تنیده شده ی چوب بسان تور خیال انگیزی بر بنا کشیده شده و گرداگرد بنا دور می زند و اتصال احجام صلب و واحد ها را بگونه ای شفاف برقرار می سازد بنابراین انتخاب مصالح با توجه به عملکرد، فلسفه و معنای هریک از فرم ها صورت گرفته است و این همان هندسه ی ایرانی است. علاوه بر جنبه نمادین این نور در سیرکولاسیون حرکتی و هدایت مخاطب، استفاده در سقف و جداره ها با مدول مربع، نقش اساسی دارد. بن مایه های تزیینی داخلی نیز تجریدی و بر اساس هندسه ی کلی و ایده ی اصلی طراحی (الگوی شبکه ای) بناست. همچنین بر اساس تمهیدات اقلیمی نیز از مولفه های پایدار طراحی سنتی مانند الگوی بادگیر، بهارخواب ، گودال باغچه و حوض و گیاه استفاده شده است.
