پروژه طراحی شرکت پایاژن دارو به صورت یک سوله رها شده در کنج سایت یک کارخانه به ما واگذار شد. خواسته های اولیه ما رسیدن به یک دفتر کار مناسب به جهت یک شرکت شتاب دهنده دارویی نوپا با تمرکز بر تولید صنعتی بود. پس از بررسی و آنالیز پروژه اهداف زیر را برای پیشبرد طرح در نظر گرفتیم:
گالری تصاویر پروژه
اطلاعات پروژه طراحی شرکت پایاژن دارو
شرکت پایاژن دارو
دفتر معماری: کوشک طرح
معماران مسئول: آرش خداداد، سمانه یاراحمدی
تیم طراحی: نیما مهابادی، زهرا نیک زارع، افسانه فاریابی، منا پروین زاد
سال: ۱۳۹۹
مساحت کل: ۵۰۰۰ مترمربع
زیربنا: ۳۰۰ مترمربع
مشاور سازه: مرتضی باقری
تاسیسات الکتریکی: کوشک طرح
تاسیسات مکانیکی: وحید اخلاقی، نیما مهابادی
اجرا: امین دشتی نژاد
مدیر اجرایی: امین دشتی نژاد
تیم اجرایی: علی مولایی اردکانی، امیر میرزایی، حمید مولایی
طراح سه بعدی: مصطفی حاجی زاده-روژین رسول آبادی
متریال: پنل بتنی، اپوکسی
کارفرما: شرکت پایاژن دارو
عکاس: استودیو دید، آرش خداداد
بودجه: ۲۵ میلیارد ریال
آدرس: جاده مخصوص تهران کرج، خیابان فروردین دوم، کارخانه پایاژن دارو
شهر: تهران
کشور : ایران
توضیحات بیشتر
۱- زنده سازی محل استقرار پروژه درگوشه ای دور از سایت با تعریف فضای ورودی و محوطه جانبی به عنوان فضای اتصال و انفصال
۲- تحقق رسیدن به فضایی برای تعامل اجتماعی با استفاده از احجام ورودی و محوطه با حجم بخشیدن به مفهوم نور و سایه و باز تعریف پله
۳- عینیت بخشی به اتصال بیرون و درون پروژه و ایجاد حس پیوستگی در تجربه فضا در هماهنگی تجربه کاربر از یکپارچگی فرم و خشونت متریال
۴- زایش واقعیت پروژه ازدل نیازهای عملکردی و در هم آمیخته شدن حس فضا با عینیت های یک پروژه صنعتی با انبساط و انقباض مکعب ها
۵- ایجاد تجربه متفاوت و متناسب کاربر در درک و دریافت از متریال، اجرا و تناسبات
۶- همنشینی تضادهای درونی و بیرونی پروژه در بستر واقعیت عینی طرح، استفاده از دوگانه های کهنه -نو ، نور-سایه در ایجاد حس شاعرانه برای فضا
با توجه به نیاز به افزایش مساحت کاربری با اکسپوز شدن سقف امکان اضافه شدن نیم طبقه فراهم شده و سپس با افزودن دو مکعب طره شده در داخل فضا، کالبدی برای برگزاری جلسات گفتگو به وجود می آید. فضاهای عملکردی همچون سرویس ها، اتاق سرور و غیره در قسمت زیرین نیم طبقه پنهان شده و در نهایت عبور از پله (داخلی) خود یک ارزش است که تجربه گذر از آن با الحاق یک حجم کمی ناقص الخلقه، تاکید می گردد. نور بر فراز پله قرار گرفته و فرم را تاکید می کند و سایه بسیار مهم است که تفکیک احجام را می آفریند و کالبد را از دل خود بیرون می کشد. خشونت و تضاد ذاتی میان بتن استفاده شده در قسمت های دید با بستر آجری ساختمان های سایت، طرح را از بستر تاریخی خود بیرون کشیده و احجام بتنی مجموعه جدیدی از روابط را تعریف می‌کند.
بر اساس اهداف طراحی، حجم مکعب ورودی و فضای محوطه جانبی در ترکیب با پله در نقش دوگانه محل عبور و مکان نشستن تعریف می گردد و سرو در امتداد پرسپکتیو ورودی با تاکید بر محل تقاطع عبور در قلب مکعب بتنی جای می گیرد و با خود شاعرانگی را در حجم به همراه می آورد.تاکید بر این گسست شاخص میان کارکرد پروژه با محیط اطراف از طریق انبساط ورودی و تعریف بازشوها، روزنه ها و حضور آب حاصل می گردد، این قرار گیری آب سرد و بتن در کنار هم آیین ورود به فضا را با تجربه آرامش و تأمل می آفریند.