ساختمان مسکونی پنج خانه

ساختمان مسکونی پنج خانه : اگرچه آجر اصلی‌ترین مصالح بومی در معماری ایران است، اما تغییرات گونه‌شناختی در دوران معاصر و همچنین مصالح و فناوری جدید تأثیر زیادی بر آن داشته است.
ماهیت و ویژگی هر ماده، نحوه انتخاب یا ترکیب یا حتی تکنیک های استفاده در فرآیند طراحی را مشخص کرده است.

گالری تصاویر پروژه ساختمان مسکونی پنج خانه

اطلاعات پروژه

Five House Residential Building

ساختمان مسکونی پنج خانه
شرکت طراحی: استودیو آینده
معمار : امیر فرشاد غفار‌زاده
ناظر معماری: امیر فرشاد غفار‌زاده
نوع تأسیسات چیلر تراکمی و موتورخانه‌ی مرکزی، بتنی
آدرس پروژه: اصفهان، خیابان آبشار اول، کوی پارسیان، کوچه‌ی ولیعصر
مساحت: 1860 متر‌مربع

این پروژه ساخت و ساز با آجر را در سه زمینه مختلف آزمایش می کند:
• تبدیل سطح هندسی منظم به سطح نامنظم و تجزیه و تحلیل نحوه تأثیرگذاری این دو نوع سطح بر یکدیگر.
• یافتن یک ترکیب خوب بین آجر و مواد دیگر، به عنوان مثال چوب یا سنگ رنگی.
• و آخرین و مهمترین زمینه، تعریف روشی جدید برای استفاده از آجر به عنوان پانل با ضخامت 3 سانتی متر با تکنیک های ساخت خشک که انعطاف پذیر بوده و سایه انداز و محرمانه بودن و همچنین تکمیل فرم های نما را فراهم می کند.

توضیحات بیشتر

«یک معماری پر‌ارزش، سطوح معنی و ترکیب‌های متمرکز مختلفی را شامل می‌شود و فضاها و عناصر آن در جهات متعددی در یک زمان قابل مطالعه و عمل می‌باشند. با این وجود، یک معماری پیچیده و متضاد، تعهد خاصی نسبت به کل دارد و بایستی در‌بر‌دارنده‌ی وحدت مشکل تنوع باشد تا وحدت آسان محدودیت.» (رابرت ونتوری)
مسکن در معماری ایرانی «برنامه‌ای پیچیده» بوده، اگر بپذیریم که پیچیدگی جزء لاینفک زندگی است، الگوی مسکن ایرانی ــ چه در کلیات مانند نظام‌دهی، خلق فضا و عملکرد و چه در جزئیات مانند تزئینات، مصالح، رنگ، نور و همچنین در ارائه‌ی مفهوم سکنا گزیدن و آداب و رسوم آن ــ در هر مقیاس و سطح اقتصادی سعی در ارائه‌ی پاسخ به آن داشته، اما دو اتفاق عمده، روند خلق مسکن معاصر را دچار دگرگونی عمیق کرده و بر پیچیدگی آن به شدت افزوده است.

1. تغییر در الگوی شهرسازی و به تبع آن «ریخت شهر» و تبدیل الگوی درون‌گرا به برون‌گرا که باعث شد معماری مسکن به عنوان تشکیل دهنده‌ی 90 درصد از توده‌ی شهر، دارای یک بدنه‌ی شهری شود و با نفوذ عرصه‌ی عمومی شهر در آن، کیفیت شهری پیدا کند.
2. تغییر در الگوی معماری: تغییر سبک زندگی در دوران معاصر و ورود الگوی آپارتمان که در معماری ایرانی پیشینه‌ای نداشت با خود 4 ویژگی را به همراه آورد:
   • تراکم و ایجاد توسعه‌ی عمودی که با توسعه و کیفیت افقی معماری ایرانی متفاوت بود.
   • برون‌گرایی و دید به بیرون که عمدتاً به نمای ساختمان‌های روبرو و پشت‌بام‌های بد‌منظره منتهی می‌شود.
   • ساده‌سازی سازماندهی فضا که تنوع آن را نسبت الگوی پیچیده‌ی سنتی پایین آورد.
   • اضافه کردن عرصه‌ی «نیمه‌عمومی» به عرصه‌های خصوصی و عمومی متداول در ساختمان‌های مسکونی.