خانه بیسنگ، در شهرِ معاصر، در هياهوى آپارتمان هاى كنار هم و اطوارِ ويلاهاى دور از هم ، تنها در حد پسوندى براى نام هايي چون كارخانه و رودخانه باقي مانده است.زمينِ پروژه بيسنگ را، به خانه تبديل كرديم تا پسْ را پيش بكشيم، و حكايت معمارانه را به روايت فضا تبديل كنيم. فضاي باز دروني، نور و پيوستگي ، محور مركزى روايت شدند و شخصيتها از پلاستيكِ ماده و متريال به ديناميكِ فضا راه يافتند.
One-None-Stone House / TAO Office
توضیحات بیشتر پروژه همراه با گالری تصاویر
- معماران: دفتر TAO
- مساحت: 940 متر مربع
- سال: 2016
- عکاس: مسیح مستاجران
- تولید کنندگان: Flos ، Roche Bobois ، Giemmgi
- طراحی جزئیات: دفتر TAO
- ساختار: پدرام زرپاک
- مدیر ساخت: حمید ناصرخکی
- تولید کننده: TAO Office
- گرافیک: سپهر امیدوار
- مکانیک: مجتبی معیری نژاد
- برق: مجتبی معیری نژاد
- کارفرما: سابینه نظری-رضا عربلو
- معمار مسئول: حمید ناصرخکی-بنفشه درویش
- تیم طراحی: سینا مصطفوی-نیوشا ظریباف-محسن نوری-علی طباطبایی
- کشور: ایران
- اینستاگرام
دستگاه پله، قهرمان روايت شد و حياط، معشوقه اش. معشوقه به بالا گريخت و پله، آجر به آجر، فضاها را گشود تا به آغوشش رسد.كوچه به مرز، مرز به توده ، توده به ويد، ويد به آستانه پيوست تا خانه ، داستانش را از جز تا كل ، فرياد زند. از آجرهاي كات شده ، حفره هاي باز و بسته ، پخيِ بادگيروارِ بام و بالكن هاي رو به آسمانِ بي مشرف تا ويدهاي ممتد دروني و بيروني و گودال باغچه ، همگى داستان خانه بيسنگ را ساختند.
معماران سلجوقي در سلطانيه، آجر را از نقش رهانده بودند، شهري نزديك به خانه ى بيسنگ كه از نبودِ سنگ، بيسنگ نشد. از رهايىِ نقش به ديدار آجر شتافت، بى تعارف ، بي اطوار.راوى روايت، ما نبوده ايم، بيسنگ، خود را به درونِ ذهن ما و كارفرما رساند و از آن پس آرام آرام نجوا كرد. استفاده از متریال های سنتی ایران و بدون کاربرد حتی یک سنگ از ویژگی های اصلی این خانه است .
