ويلايي فرسوده كه خاطرات كودكي در آن همچنان تازگي دارد از تخريب و نوسازي جان به در برد و توسط نيروي نوستالژي و اميال صاحب قديمي اين خانه بازسازي شد. اين ويلا در يك شهرك خصوصي همراه با سه ويلاي مشابه ديگر در كلار آباد مازندران واقع شده است. استراتژي طراحي كاملاً با نياز هاي كارفرما همسو شد تا به جاي اينكه برده ي يك تفكر انتزاعي باشد به ساكنان خدمت كند. و مي توان گفت اين معماري كولاژي است از خواسته هاي كارفرما.
توضیحات پروژه
Ravan[pak] Villa / Babak Abnar
معماران: بابک آبنار
مساحت: 450 متر مربع
سال: 2016
عکس ها: محمدحسن اتفاق ، حامد فرهنگی
شهر: کلارآباد – مازندران
کشور : ایران
اینستاگرام رسانه ی واقعیت در معماری
اين ساختمان قديمي كه با متن خود بيگانه و فاقد ارزش معمارانه بود به صورت خطي در جهت شمالي و جنوبي قرارگرفته است.اين خط مستقيم توسط يك پل كه بالكن جديد و نيم طبقه اي جديد در اتاق وسط را به هم وصل مي كند شكسته شد. اين مداخله ارتباط فضاي خارجي و داخلي خصوصي به وجود آورد كه جاي خالي آن به شدت حس مي شد.
تمامي فضاهاي اين خانه دوباره پيكره بندي و دچار تغيير شدند. براي مثال، به دليل علاقه ي زياد كاربر به آشپزي، يك آشپزخانه ي بيش از حد بزرگ جاي پذيرايي را گرفت. در اتاق خواب اصلي، طبيعت از باغچه ي خصوصي از پنجره ي بزرگ حمام به داخل مي آيد.از نخاله به وجود آمده از تخريب ها، مبلمان بنايي ساخته شده. پرداخت بعضي سطوح انگار كه نيمه كاره رها شده تا جاي دست بنا كنندگان آن بر جا بماند و نو/ كهنه بودن اين ساختمان پنهان نشود. سقف كاذب تماشاخانه با فرم آشناي گنبد مانند پوششيده شد ولي به دليل نياز هاي آكوستيكي به فرمي كاملاً جديد تبديل شد.
در آخر مديريت ارگانيك اجراي اين پروژه كه تا لحظه اجرا، هيچ تصميمي را نهايي نمي دانست، روش آلترناتيوي براي طراحي به وجود آورد و بدون قطعييت، تواماً تا لحظه ي آخر به خودآزمايي مي پرداخت. حضور مستمر معمار و كارفرما كنار هم در طول زمان اجرا اين روش را ممكن كرد.