ساختمان مسکونی توحید : بافت مسکونی تهران بیشتر انباشته و متراکم از ساختمان های چسبیده است. طرح جامع از پیش تعریف شده تهران مقرراتی را حکم می کند که ساختمان ها را محدود می کند که فقط از دو طرف بازشو داشته باشند و برای جبران کمبود نور خورشید، چاه نور مرکزی را اجرا کنند. در چنین بافت شهری، ارتباط مردم با طبیعت به تدریج به حداقل می رسد. بنابراین میزان فضای سبز در محله های مسکونی کاهش می یابد. آلودگی هوا یکی از پیامدهای اصلی این وضعیت است.
گالری تصاویر پروژه
اطلاعات پروژه
معمار: هومن بالازاده
مساحت: 3000 متر مربع
سال: 2020
عکس ها: پرهام تقیوف
معمار مسئول: هومن بالازاده
معمار پروژه: داوود رئیسی
شهر: تهران
کشور: ایران
حال سوال این است که معماری چگونه می تواند در پرداختن به این مسائل کمک کند؟ چگونه نمای ساختمان می تواند بیش از یک شی بصری عمل کند؟ در مقیاس بزرگ‌تر، چگونه ساختمان‌های منفرد می‌توانند برای غلبه بر نبرد بین طبیعت و دنیای صنعتی به یکدیگر بپیوندند. فضای سبز در حیاط و نما و پشت بام ساختمان می تواند در ارتقای کیفیت زندگی هم در مقیاس ساختمان و هم در مقیاس شهری موثر باشد.
نوع شناسی مسکونی فعلی “پر کردن” نیاز به بازنگری های اساسی برای بهبود محیط زندگی ساکنان دارد. در این پروژه فلاور باکس های روی نما نه تنها فضاهای داخلی را بر اساس شبکه مدولار ساماندهی می کنند بلکه نما را به یک باغ عمودی تبدیل می کنند. یکی دیگر از الحاقات سبز و پایدار به ساختمان، بام سبزی بود که در ماژول هایی از باغ های خوراکی برای استفاده ساکنان شکل گرفته بود. حفره های موجود در سطوح زیرزمینی اجازه نفوذ نور خورشید را می دهند و جو این فضاهای با کیفیت پایین را تقویت می کنند.
استفاده از مصالح مختلف به منظور ایجاد توده ای همگن و هماهنگ در مناظر شهری به حداقل رسید. بنابراین تمام نمای ساختمان با آجرهای سنتی با آجرهای لعابدار سبز-آبی روی فلاور باکس ها پوشانده شد تا بر این منظر عمودی تاکید بیشتری شود. تجهیزات مکانیکی در فضای زیر فلاورباکس ها قرار داده شد و از این فضای بیهوده بهترین استفاده را کرد. پله ها معمولاً محبوب نیستند و کمتر در ساختمان های مسکونی استفاده می شوند. در این پروژه پلکان اولویت بندی شده و به نمای جلو آورده شده است و استفاده از آن را به عنوان یک تمرین روزمره دلپذیر می کند.